دوستانه

اذن فراگیر خداوند

«إِنَّ رَبَّکمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالاْءَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوَی عَلَی الْعَرْشِ یدَبِّرُ الاْءَمْرَ مَا مِنْ شَفِیعٍ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ذَلِکمُ اللَّهُ رَبُّکمْ فَاعْبُدُوهُ أَفَلاَ تَذَکرُونَ» . یونس / 3. ـ پروردگار شما آن خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید، سپس بر عرش استیلا یافت. کار آفرینش را تدبیر می‌کند. شفاعت‌گری جز پس از اذن او نیست. این است خدا. پروردگار شما. پس او را بپرستید. آیا پند نمی‌گیرید؟ بيان: فرازی که در این آیه مورد توجه است، فراز شریف: «مَا مِنْ شَفِیعٍ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ» است. هر خیری که به پدیده‌ای می‌رسد و محبت‌ها و خدمت‌هایی که بعضی در حق بعضی دیگر دارند، همه عنایات پروردگار است. هر توفیقی به اذن اللّه است. بر این اساس، اگر کسی به انسان محبت کرد باید نخست شکر منعم حقیقی را به‌جا آورد؛ هرچند به صورت پنهانی و در قلب باشد و سپس باید از آن فرد تشکر نمود. شکر مخلوق مناسب است ولی بدون شکر خالق، کفران نعمت است. باید میانهٔ خود را با خدا صاف نمود: «ذَلِکمُ اللَّهُ رَبُّکمْ فَاعْبُدُوهُ» و دانست هر خیری که در عالم به انسان می‌رسد به عنایت پروردگار است: «مَا مِنْ شَفِیعٍ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ» .

برگرفته از مباحث” چشمه چشمه زندگی"،  سایت “آیة الله محمد رضا نکونام": nekoonam.ir